خدا روزی همه ما رو در اون قضای حتمی خودش تعیین کرده و ما هیچ قدرتی بر تغییر اون نداریم. روزی ما، عمر ما، ... همه مقدر شده؛ نه میتونیم یه نفس اضافه بکشیم و نه یه نفس کمتر از تقدیرمون.
این که ما بعضا هی مردد هستیم که فلان کار رو بکنیم یا فلان کار رو نکنیم، این، قَدَر هست و چیزهایی است که در ذهن ما جریان می یابد ولی در اون قضای الهی -که نزد خدا محفوظ است- مشخص است که بالاخره ما چه تصمیمی میگیریم و چه کار میکنیم.
به اون روایت هم که «شخصی لقمه ای در دست گرفته بود و از امیرالمؤمنین در مورد قضای الهی سؤال کرد که آن لقمه روزی او هست یا نیست؟ و امیرالمؤمنین علیه السلام پاسخ دادند که اگر بخوری، روزی توست و اگر نخوری، روزی تو نیست» اشاره کردند و گفتند اینطوری نبوده که امیرالمؤمنین علیه السلام بخاطر اینکه از لجبازی آن مرد آگاه بوده و پاسخی داده که او نتواند برخلاف آن عمل کند. بلکه واقع مطلب همان بود که امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود.
یک کار هست که در اختیار انسان نیست و انسان نباید به دنبال آن برود ولی انسان مدام به دنبال آن میدود و آن «اشتغال به دنیا» و کسب و افزایش روزی ای است که خدا برایش مقدر کرده و به آب و آتش زدن انسان، هیچ تأثیری در روزی ای که به دست می آورد، ندارد.
یک کار هم هست که خدا برعهده انسان گذاشته و باید انجام بدهد و آن «عبادت خدا»ست که انسان از آن رویگردان است و مدام به دنبال دنیای خود میدود!
اگه مطلب براتون مفید بود، صلواتی نثار امام زمان روحی و ارواح العالمین له الفداء کنید.
فاتحه برای شادی و رضای روح مرحوم دولابی علیه الرحمه هم فراموش نشه!
تاریخ درج در کلوب: 1387.07.02 ساعت 21:42
برچسب ها : بزرگان ,