خداوند رحمان به آدمیان مى فرماید:

یَابْنَ آدَمَ!

1. إِنی لَمْ أَخْلُقْکُمْ عَبَثاً.

2. وَ لا جَعَلْتُکُمْ سُدًى.

3 وَ لا أَنَا بِغافِل عَمّا تَعْمَلُونَ.

4. وَ أَنَّکُمْ لَنْ تَنالُوا ما عِندی إِلاّ بِالصَّبْرِ عَلى ما تَکْرَهوُنَ فی طَلَبِ رِضائی.

5. وَ الصَّبْرُ عَلى طاعَتی أَیْسَرُ عَلَیْکُمْ مِنَ الصَّبْرِ عَلى حَرِّ النّارِ.

6. وَ عَذابُ الدُّنْیا أَیْسَرُ عَلَیْکُمْ مِنْ عَذابِ الاْخِرَةِ.

اى فرزندان آدم!

1. من شمایان را بیهوده نیافریده ام.

2. و به حال خود رهایتان نکرده ام.

3. و من از آنچه مى کنید غافل نیستم.

4. و شمایان به آنچه نزد من [از رحمت و نعمت] است نمى رسید، مگر با شکیبایى بر ناگواری ها در راه طلب رضاى من.

5. و شکیبایى بر طاعت من برایتان آسان تر است از تحمّل سوزندگى آتش دوزخ.

6. و ناگوار یهاى این جهان بر شمایان آسان تر است از عذاب جهان دیگر.

چگونگى نگرش آدمى به «جهان» و «انسان» و نوع جهان بینى او، بر رفتار وى تأثیرى ژرف دارد. «هدفمند» دانستن نظام آفرینش و حکیم و عادل دانستن آفریدگار جهان و انسان، بازتابى آشکار در حیات آدمى دارد و به هدفمندى زندگى او مى انجامد و اعمال و کردار وى را اعتدال و انسجام مى بخشد. و نیز، خداوند را ناظر بر رفتار و گفتار و حتّى اندیشه و افکار خویش دانستن و همواره او را مراقب خود یافتن، آثار خجسته اى را ثمر مى دهد که «پارسایى» یکى از نمودهاى فرخنده این بینش عقلى و ایمان قلبى است. و همچنین، امید بستن به رحمت بى منتهاى الهى و خوف و خشیت داشتن از کیفر و عذاب تحمّل ناپذیر او، و آنگاه تلاش و استقامت براى تحصیل آن رحمت و گریز از این کیفر، از عوامل مهمّى هستند که حیاتى سعادتمند و فرحناک را براى آدمیان به ارمغان مى آورند.

اگه مطلب براتون مفید بود ،

جهت خشنودی و تعجیل ظهور  بقیة الله الاعظم روحی و ارواح العالمین له الفداء صلواتی نثار کنید.

تاریخ درج در کلوب: 1386.09.09 ساعت 00:06