میدونید بزگترین لطف سفرهای زیارتی - مخصوصا شهرهای مکه و مدینه – غیر از حالو هوای خاص اونها چیه؟
به نظرم بزرگترین لطفش اینه که با تمام وجودت چیزهایی رو که یک عمر فقط شنیده بودی، از نزدیک می بینی و لمس میکنی. وقتی با چشم خودت چاههایی رو که علی علیه السلام با دستان مبارک خودش حفر کرده و نخلستانهایی رو که علی با دستش خودش به وجود آورده می بینی، علی دیگه اسطوره ی توی کتابها نیست یا یک قدیسی نیست که فقط به چشم برخی عرفا دیده بشه. انگار هنوز صدای مناجات علی رو می شنوی و انگار هنوز فاطمه سلام الله علیها توی اون خانه گلی حضور داره.
سفرهای راهیان نور هم همینطوره، ا ِ ! شهید چمران همین جا به خاک افتاده ها! شهید باکری، شهید همت، جهان آرا ... انگار همین جا جلوی چشمت هستند. انگار هنوز گرمای نفسشونو حس میکنی. الله اکبر!
اگه مطلب براتون مفید بود ،
جهت خشنودی و تعجیل ظهور بقیة الله الاعظم روحی و ارواح العالمین له الفداء صلواتی نثار کنید.
تاریخ درج در کلوب: 1385.12.27 ساعت 07:06
برچسب ها : متفرقه ,
توسط : 