ای خدایی که هر گاه بنده از او بخواهد عطا خواهد کرد

و هرگاه امیدی به او داشته باشد به امیدش می رساند

و هرگاه بنده ای به او رو آورد مقربش می گرداند

و هرگاه علنا معصیتش کند بر گناهانش پرده کشد و بپوشاند

و هرگاه بنده ای بر او توکل کند امورش را کفایت کند.


ای خدا ! آن کیست که بر تو وارد شد و درخواست مهمانی کرد و تو مهمان نوازی نکردی!؟

و آن کیست که به امید عطای تو به درگاهت فرود آمد و محرومش ساختی!؟

آیا نیکوست که من از درگاهت محروم برگردم؟
درصورتی که من مولایی که به لطف و احسان معروف باشد جز تو نمی شناسم.

چگونه به غیر تو امید داشته باشم در صورتی که هر خیر و نیکویی به دست توست!؟

و چگونه آرزومند ِ جز تو باشم در حالی که آفرینش و حکم بر خلق، مخصوص توست!؟


آیا از تو قطع امید کنم!؟ در صورتی که از تو درخواست نکرده از فضلت به من احسانها کردی

یا تو مرا به گدایی مثل خودم محتاج می کنی در حالی که به رشته ی لطف تو چنگ زده ام!؟


ای خدایی که ارادتمندان، به رحمت تو سعادت یافتند

و آمرزش طلبان، از انتقام تو رنج و سختی ندیده اند


ای خدا ! چگونه تو را فراموش کنم در صورتی که تو همیشه مرا در نظر داری!؟

و چگونه از تو غافل گردم در صورتی که تو پیوسته مراقب حالم هستی!؟

ای خدا ! من به ذیل عنایت و لطفت دست دراز کرده ام

و برای نیل به عطا و کرمت دامن آرزویم را باز نموده ام.....



قسمتی از مناجات الراجین امام سجاد علیه السلام